روز جهانی زن International Women's Day

چندین سال است از رفقای کنشگر فمینیستم دورم و دلم برایشان بسیار تنگ شده است. دلم برای خودم در کنار آنان تنگ شده است. برای تمام آنچه به ما هویتی جمعی می‌داد که ما را به رسیدن فردایی آزاد و برابر امیدوار نگه می‌داشت. از گفت‌وگوهای طولانی درباره‌ی تجربه‌ها و ایده‌ها و باورهامان گرفته، تا نوشتن و ترجمه‌کردن و منتشرکردن، فعالیت‌های میدانی و خاطره‌ها و خاطره‌ها و خاطره‌ها. وقتی داشتم خودم را از آن هویت جمعی پویا محروم می‌کردم و به این تنهایی سرد و آینده‌ی نامعلوم دچار، می‌دانستم که تنها راهم برای امیدوار ماندن، دستکاری آن معنای شکل‌گرفته در گستره‌ی آن هویت جمعی و تنظیم آن برای سبک متفاوتی از زندگی بود.  یک‌شبه اتفاق نیفتاد. از همان روزهای آخری که هنوز در شیراز بودم، داشتم رؤیاهایم را سر و شکل می‌دادم. می‌دانستم ترجمه و کنشگری فمینیستی به اندام من دوخته شده‌اند و از آن دو نه جدا خواهم شد و نه رها. روزهای بسیار گذشت و رؤیاها به ایده‌ها و انگیزه‌ها و هدف‌ها و حتی خاطره‌ها تبدیل شدند و امروز نبض امیدواری به آینده را در همین جهان تازه و دور یافته‌ام.

دیروز روز جهانی زن بود. فرصت نشد یادداشتی بنویسم. اما تمام روز را به گذشته و حال و آینده فکر می‌کردم، به اینکه چطور می‌توانم این چند جهان زیسته و در آستانه‌ی زیستن را به هم بدوزم. به خاطر آوردم که جهان‌های ما متعدد و رنگارنگ‌اند. وقتی از روز جهانی زن حرف می‌زنیم و می‌خواهیم کوشش‌های کنشگران برابری جنسی/جنسیتی را مرور کنیم و پاس بداریم، جهان‌های بسیاری را در زیر یک عبارت سه‌واژه‌ای جای می‌دهیم. روز، جهانی، زن. ترجمان تاریخی جغرافیایی اجتماعی هر یک از این سه واژه فهم متفاوتی به ما می‌دهد از ستم‌هایی که بر به‌حاشیه‌راندگان جوامع مردسالار رفته است. ترجمان موقعیت‌مند مفاهیم ما را به فهم تفاوت‌های زیسته‌ی ما هدایت می‌کند. در همین حال است که اتفاقاً ترجمه ابزار جوامع ناهم‌زبان و ناهم‌تجربه است برای ایجاد امکان همدلی و فهم مشترک و کم‌کردن فاصله‌ها، ابزار کشف شباهت‌ها در دل میدان تفاوت‌ها.

رشته‌ی افکار من در روز جهانی زن به اینجا می‌رسد، به این اولین ایستگاه در راهی که پیش رو دارم. اینجا تخصص من در پژوهیدن ترجمه و خود عمل ترجمه، وقتی جنس کنشگری فمینیستی به خود می‌گیرد، قرار است ستم‌دیدگان ساختارهای مرد/پدرسالار را از حال هم آگاه‌تر و به هم نزدیک‌تر کند؛ قرار است راهی باشد برای انتقال تجربه‌های تاریخی و برای دربرگیر کردن اندیشه‌ها و نظریه‌ها و کنش‌ها.

و البته که هر روز برای من، روز جهانی زن* خواهد بود.  

پی‌نوشت: رسم افزودن علامت ستاره به واژه‌ی زن را من از سازمان سیاسی کالکتیو زن* زندگی آزادی یاد گرفته‌ام که برای حمایت از جنبش ژن، ژیان، ئازادی (زن، زندگی، آزادی) شروع به فعالیت کرد. هدف این گروه مستقل گنجاندن جامعه‌ی ال‌جی‌بی‌تی‌+ در نام و فعالیت‌های جنبش است.  فعالیت‌های این کالکتیو را می‌توانید در صفحه‌ی اینستاگرمی آن‌ها پیگیری کنید. https://www.instagram.com/womanlifefreedomcollective?igsh=YmE4dzRpZXV4c3p4

For years, I have been far from my feminist activist friends, and I deeply miss them. I miss the person I used to be among them. For all those things that gave us our collective identity and kept us hopeful for a free and equal tomorrow. From long conversations about our experiences, ideas, and beliefs, to writing, translating, and publishing, field activities, and memories, memories, memories. When I found myself deprived of that dynamic collective identity and plunged into this cold solitude and uncertain future, I knew that my only way to remain hopeful was to change that meaning which was based on that collective identity and to adjust it for a different style of life. It didn't happen overnight. From those last days when I was still in Shiraz, I was shaping my dreams. I knew that translation and feminist activism were stitched to my body, and that I would neither be separate nor relieved from them. Many days passed, and my dreams turned into ideas, motivations, goals, and even memories, and today I have found the pulse of hope for the future in this new and distant world.

Yesterday was the International Women's Day. I didn't have the chance to write a note. But I spent the whole day thinking about the past, present, and future, about how I can sew these lived and to be lived multiple worlds together. I recalled that our worlds are diverse and colorful. When we talk about International Women's Day and want to review and commemorate the efforts of gender equality activists, we place many worlds under a three-word phrase. International, Women, Day. The historical, geographical, and social translations of each of these three terms gives us a different understanding of the injustices that have been imposed on the marginalized communities in patriarchal societies. Situated translations of concepts help us understand the differences in our lives. On the other hand, it is precisely this translation that happens to be the tool in the hands of societies with different languages and experiences for creating a space for showing empathy and mutual understanding and to reduce distances, the tool to discover similarities amid differences.

My stream of thoughts on International Women's Day led me to this point, to this first stop on the path I have ahead of me. Here, my expertise in studying translation and the act of translation itself, in its intersection with feminist activism, is supposed to make the various oppressed communities in patriarchal structures closer to each other. It is supposed to be a way to transfer historical experiences and to make ideas, theories, and actions more inclusive.

Every day will, for sure, be the International Women*’s Day for me.

P.S.: I have learned to add an asterisk to the word "woman" from the Woman* Life Freedom Collective, a political organization which started its activities to support the Woman, Life, Freedom movement. They have added the asterisk to include the LGBTQ+ community in the title and activities of the movement. You can follow their activities on their Instagram page. 

https://www.instagram.com/womanlifefreedomcollective?igsh=YmE4dzRpZXV4c3p4